Gedicht: "Verdwaald"

Als toevoeging op mijn vorige blog en als dank aan "de kleine Tiki" deel ik hier een gedicht dat in dat zelfde jaar ontstond.

Verdwaald

Het was mistig,
ik was verdwaald,
maar wist dat de weg terug bestond.

Een sterk verlangen,
een oude herinnering,
ze duwden mij voort.

Naar een bolletje klei,
en een doos met krijtjes,
en de zon brak door.

Het zicht werd beter,
de kracht steeds groter,
ik mag er weer zijn.

Als het nu mistig is,
verdwaal ik niet meer,
ik heb de weg in mezelf gevonden…