Ik lééf en mag dit wonder ervaren!

Vandaag stond ik op met het gevoel: "Ik lééf en mag dit wonder ervaren!"
Wat een heerlijke zin om mijn allereerste blog mee te mogen openen vandaag. Hier heb ik al heel lang naar uitgekeken: mijn eigen blog, een plek om mijn binnenwereld te kunnen delen. Er was altijd al een drang van binnenuit om mezelf op deze manier te laten zien maar ik durfde het nooit. Het voelde heel kwetsbaar om open en bloot mijn zielenroerselen met de wereld te delen. Er lag al die tijd een blokkade op. Maar die is er nu af. Dankzij mijn derde NEI-sessie afgelopen dinsdag. Daarin heb ik veel kunnen helen en loslaten vanuit een voorouderlijn en kreeg na afloop het volgende beeld te zien: Een groot rotsblok werd voor een ingang weggeduwd en ik stapte een donkere grot uit, naar buiten het licht in. En "here I am" ! Jullie mogen me nu allemaal zien! Ik durf voor het eerst vanuit mijn eigen referentiekader te leven, in mijn kracht te gaan staan zonder me te vergelijken met anderen en zonder me klein te houden. Het voelt als herboren. Ik stap mijn nieuwe leven in en wie dit leest is er getuige van.

Want dat was de laatste druppel en de laatste zet vanuit mijn hart, een paar dagen geleden, toen ik weer met hartkloppingen op de grond lag en er door mijn hoofd ging: Wat als ik nu dood ga? Dan heeft niemand ooit geweten wat er allemaal in mij om is gegaan, dan heeft niemand mijn rijke binnenleven gekend, heeft niemand mij ooit écht gezien en heb ik nooit gedeeld wat ik zo graag wil delen: Mijn Zijn! Mezelf! De angst legde het verlangen helemaal bloot.
"Dan is dát misschien de eerste stap die je nu mag gaan zetten; deze angst en je verlangen gewoon opschrijven en met de wereld delen" hoorde ik een stem in mezelf zeggen. Daarbij ontstond plotseling een gevoel van bevrijding; een groot luik onder mijn voeten dat open ging en me verbond met een krachtige levensstroom, als een prachtig helderblauwe zee onder mij, van waaruit ik toestemming ontving, dat het tijd was om het gewoon te gaan doen. Het voelde ineens alsof hemel en aarde in mij verbonden werden en alles ging stromen en ik eigenlijk niet snapte waarom ik het niet eerder had gedaan. Was dit misschien wel de oorzaak van mijn jarenlange hartkloppingen? het niet luisteren naar mijn hart ... ? of beter gezegd het niet kunnen volgen van mijn hart, want luisteren deed ik eigenlijk heel goed. Er lag alleen nog een blokkade tussen vanuit de voorouder-lijn waardoor ik mijn verlangen steeds maar niet om kon zetten in doen, in de vorm.

Iets in mij weet dat we in essentie allemaal Licht en Liefde zijn en dit nooit verloren gaat. Maar ik heb heel mijn leven gezocht naar hoe ik dat licht in een vorm kan gieten, zichtbaar en tastbaar. Ik hoorde mensen zeggen: "Ach dat hoeft toch niet? Je straalt het zowieso uit". Ja, ook dát wist ik en toch ... Ik ben hier gekomen om Mens te zijn en voel een groot verlangen naar zelfexpressie, voel de passie om het Leven in mijn vlees en bloed te voelen stromen en mijn Licht, mijn Zijn, mijn zielenenergie (geef het een naam) in een tastbare vorm te gieten! Je zult misschien denken: "Maar je bent toch al een mens van vlees en bloed? Is dat niet genoeg?" En daar zit het hem nou precies in bij mij, dat ik nooit een helder IK-besef heb gehad (blijkbaar met hechtingsproblemen te maken maar dat wordt een volgende blog) en eerder vanuit mijn zielsbewustzijn in een symbiotisch gevoel ben bijven hangen waardoor ik mijn grenzen niet goed kon voelen. Ik ben nu dus pas aan het leren mezelf stevig neer te zetten op een manier die écht overeenkomt met mijn Zijn. Want de manieren van de wereld om me heen werkten niet voor mij. Door overtuigingen van buitenaf gedurende heel mijn leven voelde ik me onbewust altijd gedwongen om dit op een manier te doen waarbij ik iets voor anderen moest betekenen (het liefst in een goed betaalde baan), mijn liefde moest weggeven en voor mijn naasten moest zorgen. Veel moeten dus. Hiermee ben ik steeds verder van mezelf af gedreven, te vaak over mijn grenzen gegaan totdat ik er uiteindelijk uitgeput bij neerviel.

Maar mijn ware aard is veel speelser en lichter. Als kind was ik altijd creatief bezig: tekenen, plakken, boetseren, zingen, met de hommels praten, zandkastelen bouwen ... dat was mijn manier van zelfexpressie. Daarmee voelde ik me LEVEND. Ik deelde zonder gène mijn liefde en vreugde en liet in alle onschuld mijn "diepste binnen" zien. Die interactie van de verbinding met mezelf, mijn Licht-zelf, en de buitenwereld was waar ik van genoot. Eigenlijk was ik toen onbewust al een levenskunstenaar en heb dat later afgeleerd. Maar nu wil ik weer als een onbevangen kind in alle vrijheid mezelf kunnen zijn, me vanuit mijn authenticiteit verbinden met de wereld en daar van genieten. Daarmee heb ik vandaag de eerste stap gezet en ik voel weer dat ik LEEF ! Ik mag en wíl ook nu, als volwassen vrouw, nog steeds leven vanuit mijn kinderlijke onschuld en mag mijn licht laten stralen op mijn eigen(wijze) unieke manier. In mijn eigen taal, met mijn eigen woorden. Het hoeft niet volgens de regels van de schrijfcursussen die ik gevolgd heb maar gewoon recht uit mijn hart! Nu als bewuste levenskunstenaar!
Eindelijk dringt het tot me door, beklijft het nu, dat ik echt voor mezelf mag kiezen (want de empathie, compassie en respect voor anderen zijn sowieso altijd in mij aanwezig) van niemand toestemming nodig heb en niemand hier iets over te zeggen heeft, ook al wist ik dit met mijn hoofd natuurlijk al lang. Wat een ander vindt, bestaat alleen in het hoofd van de ander en zegt alleen maar iets over die ander en niet over mij.
De Spaanse zon schijnt weer in mijn hart! Maar dat is een heel ander verhaal en vertel ik een volgende keer. Stukje bij beetje, want ...

Mijn wens is om een boek te gaan schrijven, een roman over mijn leven. Eigenlijk ben ik ook wel een beetje romantisch en houd zelf ook van boeken die gaan over waargebeurde levensverhalen. Het is de ultieme uitdaging om mezelf zichtbaar te maken en anderen te inspireren. Maar ook om expressie te geven aan de dankbaarheid die ik voel voor het leven, voor mijn (voor)ouders ... voor het wonder dat ik hier op aarde mag zijn! Dankbaar voor deze doorbraak zodat ik nu mijn hart kan gaan volgen en met volle teugen kan genieten van deze manifestatie- en creatiereis vol magie waar ik mezelf ook steeds over blijf verwonderen.
Ik laat het maar gebeuren en laat me verrassen vanuit overgave, vertrouwen en vooral veel zelfliefde.

Ik heb het gewoon gedaan! De reis is begonnen.

"Goed gedaan meisje" ... (met dank aan Johan van Dinteren voor deze liefdevolle affirmatie die zo helend is)